Experiencing Nature
Zintuigentocht
Voor de stoere natuurliefhebbers onder ons is de zintuigentocht iets wat je mee moet maken! Het is een spannende tocht waarbij je niet al te snel bang moet zijn!
Korte omschrijving:
De kinderen worden in kleine groepjes, als het donker is, aan het begin van een touw afgezet, ze zullen het touw moeten volgen door het bos, hiervoor zullen ze onder takken door moeten en over bomen heen moeten stappen. Aan het eind van het touw zullen ze moeten luisteren naar een geluid en daar opaf moeten lopen. Eenmaal bij het geluid aangekomen, krijgen de kinderen een zaklamp mee om zo door middel van reflectoren te volgen naar het eind van de tocht moeten zien te komen. Onderweg liggen er natuurlijk wat verassingen te wachten zoals een aantal schrikkers die op de route verstopt liggen. Het spel is in principe voor alle leeftijden, het is maar net hoe spannend je het zelf maakt!
Benodigdheden:
- Bos
- Dun touw
- Reflectoren / aluminium folie
- Iets dat geluid maakt (fluit, trommel enz)
- Zaklampen
Voorbereiding:
De eerste stap van de zintuigentocht is voelen. Je spant het touwtje door het bos langs verschillende bomen. Je knoopt het touw goed vast aan een boom waar je wil beginnen. Daarna loop je de route die je de kinderen 's avonds zou willen laten lopen en zo span je het touw van boom naar boom. Het touw moet stevig genoeg zijn zodat het niet te snel breekt. Als het touw op is, of als je de route lang genoeg vindt, knoop je het uiteinde ook weer stevig vast aan een boom.
Het tweede onderdeel is luisteren. Het geluid waar je de kinderen op af wil laten komen moet iets zijn wat duidelijk is zodat iedereen het hoort en het niet in de omgeving verdwijnt. Aan de andere kant is het leuk dat het in de omgeving past en de kinderen goed moeten luisteren waar het precies vandaan komt. Zelf gebruik ik dus meestal een fluitje of een djembe zodat je ook in het volume kan afwisselen. Vanaf het eind van het touw loop je dus naar de plek waar je het geluid zo willen, de afstand zou je moeten bepalen door hoe hard het geluid is.
Bij het geluid aangekomen krijgen de kinderen een zaklamp om reflectoren te gaan zoeken. Ik gebruik zelf in plaats van reflectoren vaak aluminium folie met tape om het aan bomen op te hangen. Je moet ervoor zorgen dat de reflectoren niet te ver van elkaar hangen maar ook niet te dichtbij zodat ze er een aantal overslaan. Natuurlijk is het belangrijk dat op kruisingen duidelijk te zien is waar ze heen moeten. Op deze manier vinden ze zelf hun weg naar het einde van de tocht.
Ter voorbereiding is het handig om de tocht zelf te lopen en goed te kijken wat geschikte plekken zijn om mensen neer te leggen om de kinderen te laten schrikken. Zelf heb ik de toch wel eens gedaan waarbij ik maar 1 iemand had die me kon helpen. Deze persoon is steeds van plek veranderd zodat de kinderen toch een aantal keren erg geschrokken zijn, maar steeds van dezelfde persoon. Als je meerdere groepjes achter elkaar het bos in stuurt wordt dit natuurlijk lastig.
Zorg ervoor dat iedereen zaklampen en telefoons hebben ingeleverd want anders is de tocht natuurlijk niet leuk. De groepjes moeten ongeveer 15 minuten na elkaar vertrekken zodat ze niet ineens elkaar tegen komen. Als je met echt veel groepen bent is het leuk om de kleinste als eerst te laten gaan waarbij de schrikkers weten dat ze daar rekening mee moeten houden. De oudste kunnen als laatst waarbij het dan echt heel donker is en de schrikkers natuurlijk iets beter hun best moeten gaan doen!